ellauri158.html on line 443: P. 2. prop. 10. Ad essentiam hominis non pertinet esse substantiae, sive substantia formam hominis non constituit. [in: P. 2. prop. 10. coroll.]
ellauri158.html on line 501: -------- axiom. 2. Cum corpus motum alteri quiescenti quod dimovere nequit, impingit, reflectitur, ut moveri pergat, et angulus lineae motus reflectionis cum plano corporis quiescentis, cui impegit, aequalis erit angulo, quem linea motus incidentiae cum eodem plano efficit. [in: P. 2. prop. 17. coroll.]
ellauri158.html on line 643: -- P. 2. prop. 28. schol. Idea, quae naturam mentis humanae constituit, demonstratur non esse in se sola considerata clara et distincta. [in: P. 2. prop. 29. coroll.]
ellauri158.html on line 747: -- P. 2. prop. 48. schol. Entia metaphysica sive universalia. [in: P. 2. prop. 49. coroll.]
ellauri158.html on line 830: P. 3. prop. 36. Qui rei, qua semel delectatus est, recordatur, cupit eadem cum iisdem potiri circumstantiis ac cum primo ipsa delectatus est. [in: P. 3. prop. 36. coroll.]
ellauri158.html on line 839: -- P. 3. prop. 40. coroll. 1. Qui, quem amat, odio erga se affectum imaginatur, odio et amore simul conflictabitur. [in: P. 3. prop. 41. coroll.]
ellauri158.html on line 881: P. 3. gener. aff. defin. Affectus, qui animi pathema dicitur, est confusa idea, qua mens maiorem vel minorem sui corporis vel alicuius eius partis existendi vim, quam antea, affirmat, et qua data ipsa mens ad hoc potius, quam ad illud cogitandum determinatur. [in: P. 4. prop. 7., prop. 7. coroll., prop. 8., prop. 9., prop. 14., P. 5. prop. 3., prop. 4. coroll., prop. 17., prop. 34., prop. 40. coroll.]
ellauri158.html on line 937: P. 3. aff. defin. 6. Amor est laetitia concomitante idea causae externae. [in: P. 3. aff. defin. 7., P. 4. prop. 34. schol., prop. 44., prop. 57., P. 5. prop. 2., prop. 15., prop. 17. coroll., prop. 32. coroll.]
ellauri158.html on line 1012: P. 4. prop. 10. Erga rem futuramm, quam cito affuturam imaginamur, intensius afficimur quam si eius existendi tempus longius a praesenti distare imaginaremur; et memoria rei, quam non diu praeteriisse imaginamur, intensius etiam afficimur, quam si eandem diu praeteriisse imaginaremur. [in: P. 4. prop. 12. coroll.]
ellauri158.html on line 1015: P. 4. prop. 12. Affectus erga rem, quam scimus in praesenti non existere et quam ut possibilem imaginamur, ceteris paribus intensior est, quam erga contingentem. [in: P. 4. prop. 12. coroll.]
ellauri158.html on line 1028: P. 4. prop. 21. Nemo potest cupere beatum esse, bene agere et bene viverem qui simul non cupiat esse, agere et viverem hoc estm actu existere. [in: P. 4. prop. 22. coroll.]
ellauri158.html on line 1029: P. 4. prop. 22. Nulla virtus potest prior hac (nempe conatu sese conservandi) concipi. [in: P. 4. prop. 22. coroll.]
ellauri158.html on line 1038: P. 4. prop. 29. Res quaecumque singularis, cuius natura a nostra prorsus est diversa, nostram agendi potentiam nec iuvare nec coercere potest, et absolute res nulla potest nobis bona aut mala esse, nisi commune aliquid nobiscum habeat. [in: P. 4. prop. 31. coroll.]
ellauri158.html on line 1122: P. 4. prop. 65. De duobus bonis maius et de duobus malis minus ex rationis ductu sequemur. [in: P. 4. prop. 66., prop. 66. coroll.]
ellauri158.html on line 1123: -- P. 4. prop. 65. coroll. Malum minus pro maiore bono ex rationis ductu sequemur, et bonum minus, quod causa est maioris mali, negligemus. [in: P. 4. prop. 66. coroll.]
ellauri158.html on line 1124: P. 4. prop. 66. Bonum maius futurum prae minore praesenti, et malum praesens, quod causa est futura alicuius mali, ex rationis ductu appetemus. [in: P. 4. prop. 66. coroll.]
ellauri158.html on line 1174: P. 5. prop. 17. Deus expers est passionum, nec ullo laetitiae aut tristitiae affectu afficitur. [in: P. 5. prop. 17. coroll.]
ellauri158.html on line 1185: P. 5. prop. 21. Mens nihil imaginari potest, neque rerum praeteritarum recordari, nisi durante corpore. [in: P. 5. prop. 29., prop. 31., prop. 34., prop. 38. schol., prop. 40. coroll.]
ellauri158.html on line 1187: P. 5. prop. 23. Mens humana non potest cum corpore absolute destrui, sed eius aliquid remanet quod aeternum est. [in: P. 5. prop. 29., prop. 31., prop. 38., prop. 40. coroll.]
ellauri158.html on line 1195: P. 5. prop. 29. Quicquid mens sub specie aeternitatis intelligit, id ex eo non intelligit, quod corporis praesentem actualem existentiam concipit; sed ex eo, quod corporis essentiam concipit sub specie aeternitatis. [in: P. 5. prop. 31., prop. 32. coroll., prop. 37., prop. 38., prop. 40. coroll.]
ellauri158.html on line 1220: P. 5. prop. 40. Quo unaquaeque res plus perfectionis habet, eo magis agit et minus patitur, et contra quo magis agit, eo perfectior est. [in: P. 5. prop. 40. coroll.]
21