ellauri097.html on line 418: Kant wanted to prove, in a way that would dumbfound the common man, that the common man was right: that was the secret of this soul. He wrote against the scholars in support of popular prejudice, but for the scholars and not for the people. [§193.]
ellauri158.html on line 76: P.1. defin. 2. Ea res dicitur in suo genere finita, quae alia eiusdem naturae terminari potest. [in: P. 1. prop. 8., prop. 21., etiam in: Ep. 4. §. 3.]
ellauri158.html on line 95: P.1. defin. 6. Per Deum intelligo ens absolute infinitum, hoc est, substantiam constantem infinitis attributis, quorum unumquodque aeternam et infinitam essentiam exprimit. [in: P. 1. prop. 10. schol., prop. 11., prop. 14., prop. 14. coroll. 1., prop. 16., prop. 19., prop. 23., prop. 31., P. 2. prop. 1., prop. 1. schol., prop. 45., P. 4. prop. 28., P. 5. prop. 35., etiam in: Ep. 3. §. 1., Ep. 4. §. 2., Ep. 26. §. 8., Ep. 64. §. 3.]
ellauri158.html on line 121: P. 1. axiom. 3. Ex data causa determinata necessario sequitur effectus, et contra si nulla detur determinata causa, impossibile est ut effectus sequatur. [in: P. 1. prop. 27., P. 4. prop. 31., P. 5. prop. 33.]
ellauri158.html on line 129: P. 1. axiom. 5. Quae nihil commune cum se invicem habent, etiam per se invicem intelligi non possunt, sive conceptus unius alterius conceptum non involvit. [in: P. 1. prop. 3.]
ellauri158.html on line 133: P. 1. axiom. 6. Idea vera debet cum suo ideato convenire. [in: P. 1. prop. 5., prop. 30., P. 2. prop. 29., prop. 32., prop. 44., prop. 44. coroll. 2., etiam in: Ep. 66. §. 3.]
ellauri158.html on line 174: P. 1. prop. 7. Ad naturam substantiae pertinet existere. [in: P. 1. prop. 8., prop. 8. schol. 1., prop. 8. schol. 2., prop. 11., prop. 12., prop. 19., P. 2. prop. 10., etiam in: Ep. 4. §. 3.]
ellauri158.html on line 238: P. 1. prop. 19. Deus sive omnia Dei attributa sunt aeterna. [in: P. 1. prop. 20., prop. 23.]
ellauri158.html on line 315: P. 1. prop. 35. Quicquid concipimus in Dei potestate esse, id necessario est. [in: P. 2. prop. 3.]
ellauri158.html on line 370: P. 2. axiom. 4. Nos corpus quoddam multis modis affici sentimus. [in: P. 2. prop. 13.]
ellauri158.html on line 374: P. 2. axiom. 5. Nullas res singulares praeter corpora et cogitandi modos sentimus, nec percipimus. [in: P. 2. prop. 13.]
ellauri158.html on line 410: P. 2. prop. 6. Cuiuscumque attributi modi Deum, quatenus tantum sub illo attributo, cuius modi sunt, et non quatenus sub ullo alio consideratur, pro causa habent. [in: P. 2. prop. 9., lem. 3., prop. 45., P. 3. prop. 2., prop. 11. schol., P. 4. prop. 7., prop. 29., etiam in: Ep. 66. §. 3.]
ellauri158.html on line 433: -- P. 2. prop. 8. coroll. Hinc sequitur, quod, quamdiu res singulares non existunt, nisi quatenus in Dei attributis comprehenduntur, earum esse obiectivum sive ideae non existunt, nisi quatenus infinita Dei idea existit; et ubi res singulares dicuntur existere, non tantum quatenus in Dei attributis comprehenduntur, sed quatenus etiam durare dicuntur, earum ideae etiam existentiam, per quam durare dicuntur, involvent. [in: P. 2. prop. 9., prop. 11., prop. 15., prop. 45., P. 3. prop. 11. schol., P. 5. prop. 21., prop. 23.]
ellauri158.html on line 470: ---- axiom. 1. Omnia corpora vel moventur, vel quiescunt. [in: P. 2. lem. 3.]
ellauri158.html on line 559: P. 2. prop. 15. Idea, quae esse formale humanae mentis constituit, non est simplex, sed ex plurimis ideis composita. [in: P. 3. prop. 3.]
ellauri158.html on line 579: -- P. 2. prop. 17. coroll. Mens corpora externa, a quibus corpus humanum semel affectum fuit, quamvis non existant nec praesentia sint, contemplari tamen poterit, velut praesentia essent. [in: P. 2. prop. 17. schol., prop. 18., prop. 40. schol. 1., prop. 44. schol., P. 3. prop. 18., prop. 25., prop. 30. schol., prop. 47. schol., P. 4. prop. 13.]
ellauri158.html on line 587: P. 2. prop. 18. Si corpus humanum a duobus, vel pluribus corporibus simul affectum fuerit semel, ubi mens postea eorum aliquod imaginabitur, statim et aliorum recordabitur. [in: P. 2. prop. 40. schol. 1., prop. 44. schol., P. 3. prop. 11. schol., prop. 14., prop. 52., P. 4. prop. 13., P. 5. prop. 1., prop. 10. schol., prop. 12., prop. 13.]
ellauri158.html on line 595: P. 2. prop. 19. Mens humana ipsum humanum corpus non cognoscit, nec ipsum existere scit, nisi per ideas affectionum, quibus corpus afficitur. [in: P. 2. prop. 23., prop. 29. coroll., prop. 43. schol., prop. 47., P. 3. prop. 30., prop. 53.]
ellauri158.html on line 599: P. 2. prop. 20. Mentis humanae datur etiam in Deo idea, sive cognitio, quae in Deo eodem modo sequitur et ad Deum eodem modo refertur, ac idea sive cognitio corporis humani. [in: P. 2. prop. 22., prop. 23., prop. 43.]
ellauri158.html on line 603: P. 2. prop. 21. Haec mentis idea eodem modo unita est menti, ac ipsa mens unita est corpori. [in: P. 2. prop. 22., P. 4. prop. 8., P. 5. prop. 3.]
ellauri158.html on line 607: -- P. 2. prop. 21. schol. Ostenditur mentem et corpus unum et idem esse individuum. [in: P. 2. prop. 43. schol., P. 4. prop. 8., P. 5. prop. 3.]
ellauri158.html on line 651: -- P. 2. prop. 29. coroll. Hinc sequitur, mentem humanam, quoties ex communi naturae ordine res percipit, nec sui ipsius, nec sui corporis, nec corporum externorum adaequatam, sed confusam tantum et mutilatam habere cognitionem. [in: P. 2. prop. 40. schol. 2., P. 3. prop. 3.]
ellauri158.html on line 676: P. 2. prop. 34. Omnis idea, quae in nobis est absoluta sive adaequata et perfecta, vera est. [in: P. 2. prop. 41., prop. 43.]
ellauri158.html on line 709: -- P. 2. prop. 38. coroll. Hinc sequitur, dari quasdam ideas sive notiones omnibus hominibus communes. [in: P. 2. prop. 40. schol. 2., P. 3. prop. 3.]
ellauri158.html on line 798: P. 3. prop. 20. Qui id quod odio habet destrui imaginatur, laetabitur. [in: P. 3. prop. 23., prop. 28., aff. defin. 11., aff. defin. 12., aff. defin. 13.]
ellauri158.html on line 805: -- P. 3. prop. 24. schol. Invidia. [in: P. 3. prop. 55. coroll. 2., prop. 55. schol., aff. defin. 23.]
ellauri158.html on line 808: P. 3. prop. 26. Id omne de re, quam odio habemus, affirmare conamur, quod ipsam tristitia afficere imaginamur, et id contra negare, quod ipsam laetitia afficere imaginamur. [in: prop. 40. coroll. 2., prop. 43.]
ellauri158.html on line 811: -- P. 3. prop. 27. schol. Commiseratio, aemulatio. [in: P. 3. aff. defin. 18., aff. defin. 33.]
ellauri158.html on line 819: P. 3. prop. 30. Si quis aliquid egit, quod reliquos laetitia afficere imaginatur, is laetitia concomitante idea sui, tanquam causa, afficietur, sive se ipsum cum laetitia contemplabitur. Si contra aliquid egit, quod reliquos tristitia afficere imaginatur, se ipsum cum tristitia contra contemplabitur. [in: P. 3. prop. 34., prop. 40. schol., prop. 41. schol., prop. 43.]
ellauri158.html on line 842: P. 3. prop. 41. Si quis ab aliquo se amari imaginatur, nec se ullam ad id causam dedisse credit, eundem contra amabit. [in: P. 3. prop. 43.]
ellauri158.html on line 860: P. 3. prop. 51. Diversi homines ab uno eodemque obiecto diversimode affici possunt, et unus idemque homo ab uno eodemque obiecto potest diversis temporibus diversimode affici. [in: P. 4. prop. 33.]
ellauri158.html on line 867: P. 3. prop. 55. Cum mens suam impotentiam imaginatur, eo ipso contristatur. [in: P. 3. aff. defin. 26., P. 4. prop. 53.]
ellauri158.html on line 872: P. 3. prop. 56. Laetitiae, tristitiae et cupiditatis, et consequenter uniuscuiusque affectus, qui ex his componitur, ut animi fluctuationis, vel qui ab his derivatur, nempe amoris, odii, spei, metus etc., tot species dantur, quot sunt species obiectorum, a quibus afficimur. [in: P. 4. prop. 33.]
ellauri158.html on line 944: P. 3. aff. defin. 13. Metus est inconstans tristitia orta ex idea rei futurae vel praeteritae, de cuius eventu aliquatenus dubitamus. [in: P. 4. prop. 47., prop. 63.]
ellauri158.html on line 957: P. 3. aff. defin. 26. Humilitas est tristitia orta ex eo quod homo suam impotentiam sive imbecillitatem contemplatur. [in: P. 4. prop. 53.]
ellauri158.html on line 988: P. 4. defin. 3. Res singulares voco contingentes, quatenus, dum ad earum solam essentiam attendimus, nihil invenimus, quod earum existentiam necessario ponat, vel quod ipsam necessario secludat. [in: P. 4. prop. 12., prop. 13.]
ellauri158.html on line 1126: -- P. 4. prop. 66. schol. Homo servus, liber. [in: P. 4. prop. 73.]
ellauri158.html on line 1186: P. 5. prop. 22. In Deo tamen datur necessario idea, quae huius et illius corporis humani essentiam sub aeternitatis specie exprimit. [in: P. 5. prop. 23.]
ellauri158.html on line 1198: P. 5. prop. 31. Tertium cognitionis genus pendet a mente, tamquam a formali causa, quatenus mens ipsa aeterna est. [in: P. 5. prop. 33.]
39